Ω ναι! 152 μέρες τελείωσαν και επέστρεψα πια μόνιμα Αθήνα. Η Λήμνος και το 88 Τ.Υ.Π μας τελείωσαν. Οι μέρες που τον Δεκέμβρη μου φαινόντουσαν γολγοθάς τελικά πέρασαν αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά περίτρανα πως ο χρόνος δεν σταματάει ποτέ και για κανέναν. Πρέπει να ομολογήσω ότι οι τελευταίες δύο εβδομάδες στη Λήμνο ήταν κάτι ενδιάμεσο μεταξύ στρατού και διακοπών. Ο λόγος; Έχει έρθει η καινούρια σειρά (306) και είμαστε πολλά άτομα (γύρω στα 60) με συνέπεια να μας πηγαίνει περίπου 1 – 1 ενώ ως παλιότεροι έχουμε και κάποια ευνοϊκότερη μεταχείριση για τις υπηρεσίες. Ας πούμε λοιπόν περισσότερες «τουριστικές» λεπτομέρειες…
Μία μέρα, σάββατο ήταν, νοικιάσαμε αυτοκίνητο και είπαμε να γυρίσουμε κάποια μέρη της Λήμνου. Νοικιάσαμε λοιπόν ενα Chevrolet Matiz σχεδόν καινούριο (~1000km) μόνο με 20 ευρώ και γεμάτο ντεπόζιτο (και επειδή μάλλον σας άνοιξα την όρεξη, το γραφείο λέγεται Πατσαρίκος και είναι πάνω στην περιφερειακή απέναντι από το Atlantic..Δυστυχώς δεν κράτησα τηλέφωνο ή κάρτα) ξεκινήσαμε. Πρώτη μας στάση, μπανάκι στο Θάνος. Ωραία νερά, παγωμένα (είναι και Μάϊος βέβαια) και εξυπηρετικό το beach bar Παντελής. Χρεωθήκαμε μόνο ότι ήπιαμε και όχι τις ξαπλώστρες ενώ είχε διαθέσιμες ρακέτες τις οποίες και εκμεταλλευτήκαμε δεόντος!! Κατά τις 14:00 φύγαμε με σκοπό να δούμε και κάτι παραπάνω. Με βαριά καρδιά ξανά-πακετωθήκαμε στο αμάξι και ξεκινήσαμε με κατεύθυνση την παραλία της Χαβούλης, μιας διάσημης παραλίας λόγω κάποιου rave party που είχε γίνει (μάλλον με κάποια επιτυχία ώστε να μας το λένε). Η διαδρομή σε κάποια μέρα μας παραξένευε καθώς υπήρχαν τμήματα δρόμου γεμάτα με δένδρα ψηλά ενώ γενικά η Λήμνος είναι ολίγον ξερονήσι με κάποια μικρές εξαιρέσεις. Μία από αυτές ήταν και το τμήμα του δρόμου κοντά στο Πορτιανό. Υπέροχο τμήμα!! Φτάσαμε στη Χαβούλη…Ψυχή!!Καμία!!Όμορφη παραλία αλλά χωρίς καμία ψυχή εκεί, είπαμε να πάμε να δούμε και μία άλλη παραλία το Φαναράκι… Και εκεί μία από τα ίδια. Συνυπολογίζοντας κάτι περίεργα γουργουρητά που ακούγαμε λόγω πείνας, φύγαμε για Μούδρο!
Χαβούλη
Ο Μούδρος είναι ένα γραφικό χωριουδάκι θα έλεγα δίπλα στην θάλασσα. Έχει ένα γραφικό λιμανάκι και κάποιες ταβέρνες δίπλα στη θάλασσα. Καθίσαμε στην ταβέρνα «Τζιτζιβάκος» και φάγαμε…κρεατικά….Ναι το ξέρω ότι είναι κουλό αλλά αυτό τραβούσε η όρεξη μας..Τι να κάνουμε!!! Το φαγητό ήταν καλό, κρίνοντας πως δεν έμεινε τίποτα στα πιάτα μας, και πληρώσαμε κοντά στα 13 ευρώ το άτομο. Το συστήνω ανεπιφύλακτα!
Λιμανάκι Μούδρου
Είχε έρθει η ώρα της επιστροφής. Θέλαμε να δούμε και την καφετέρια «Καρνάγιο» που μας είχαν πει πως είχε ωραία θέα αλλά λόγω χρόνου δεν προλάβαμε. Αρχίσαμε το ταξίδι της επιστροφής σιγά σιγά. Βέβαια επειδή είχαμε κάποιο χρόνο αρχίσαμε να χαζεύουμε περιοχές που κοντά στη Μύρινα. Πήγαμε λοιπόν στον Αγ. Ιωάννη και παραλία – παραλία καταλήξαμε σε μία παραλία στο Κατάλλακο όπου και επιδοθήκαμε στη φωτογραφία. Το ηλιοβασίλεμα δημιουργούσε ένα όμορφο τοπίο ιδανικό για φωτογραφίες!!
Ηλιοβασίλεμα στο Κατάλλακο
Εντύπωση μου έκανε κατά τη διαδρομή αυτή και ένα cafe το οποίο λέγεται Cave Cafe Bar και βρίσκεται μέσα σε ένα λαξευμένο βράχο με θέα τη θάλασσα. Δυστυχώς κανένας μας δεν το φωτογράφησε…Έτσι το ταξίδι μας στη Λήμνο τελείωσε. Βέβαια για εκείνη την μέρα, διότι και τις υπόλοιπες μέρες που είχαμε έξοδο, προσπαθούσαμε να διασκεδάσουμε τις αρνητικές εντυπώσεις που είχαμε διαμορφώσει κατά τη διάρκεια του χειμώνα για το νησί..Κάτι καταφέραμε..Ο κόσμος έχει αυξηθεί κάπως και τελικά δεν είναι και τόσο τραγικά όσο το χειμώνα. Όλη η διάθεση του νησιού άρχισε να γίνεται καλοκαιρινή και αυτό μας ωφελούσε. Τα ταβερνάκια στην παραλία της Μύρινας άνοιξαν και είχαν κάποιο κόσμο. Οι καφετέρειες δεν αυξήθηκαν, αλλά άνοιξε ένα beach bar δίνοντας την δυνατότητα για ένα ποτό δίπλα στη θάλασσ και γιατί όχι και για μία βουτιά…
Πριν κλείσω το άρθρο αυτό, να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ιδιοκτήτη του εστιατορίου «Σινιάλο» που όλο το χειμώνα μας φέρθηκε με μεγάλη φιλοξενία. Πάντα ήμασταν ευπρόσδεκτοι (αν και στρατιώτες, δεν ισχύει το ίδιο σε όλο το νησί) και πάντα με καλό φαγητό. Το συστήνω ανεπιφύλακτα τόσο για χειμώνα όσο και για καλοκαίρι μιας και είναι σίγουρο, καλό και φθηνό φαγητό. Ορίστε και η κάρτα του…
Μεζεδοπωλείο "το Σινιάλο"
Μαζέψαμε λοιπόν υπογραφές, τα πράγματα μας, τις αναμνήσεις μας και με μεγάλη χαρά έχοντας αποχαιρετήσει όσους αφήνουμε για λίγο ακόμα πίσω, μπήκαμε στο αεροπλάνο..Τελικός προορισμός; Αθήνα!!!
Σκέψεις...Εμπειρίες... 